teksty mszy świętej po łacinie

Liturgiczne czasopismo OREMUS na LIPIEC 2021 - zawiera teksty czytań występujących w liturgii oraz rozważania Słowa Bożego na każdy dzień. Oprócz tekstów liturgii Mszy Świętej na każdy dzień (wstęp, antyfona, kolekta, czytania, modlitwa wiernych, modlitwa nad darami, modlitwa po Komunii Świętej) w tym numerze znajdziemy także: liturgiczne ABC: Ukształtowanie się oficjum na Mszy świętej K S. A NTHONY C EKADA –––––– Tytułem wstępu Jeżeli wzięliście do rąk niniejszą broszurkę, to prawdopodobnie zadajecie sobie czasem pytania dotyczące tradycyjnej Mszy świętej oraz tego, dlaczego niektórzy katolicy na nią uczęszczają. Być może, właśnie po raz pierwszy uczestniczyliście w tradycyjnej W 1861 r., kiedy Włochy ostatecznie zjednoczyły jako państwo, tylko 2,5% populacji potrafiło mówić po włosku; wszyscy nadal mówili regionalnymi dialektami. Gdy kraj wszedł w unię polityczną, język włoski stał się językiem państwa, co znaczy, że stal się językiem używanym przez mieszkańców półwyspu. K. [tekst Lekcji w dzisiejszej Mszy] Po Lekcji kapłan odmawia Graduał i Alleluja. W okresach pokutnych zamiast Alleluja odmawia się Traktus. W Okresie Wielkanocnym zamiast Graduału odmawia się dodatkowy werset Alleluja. Na czas modlitw pozostajemy w postawie siedzącej. K. [tekst Graduału w dzisiejszej Mszy] Kapłan czyta wezwania i Przyjrzyjmy się teraz ostatniemu naszemu twierdzeniu, będącemu również wnioskiem końcowym niniejszej konferencji: dlaczego Kościół musi powrócić do Mszy po łacinie, do Mszy łacińskiej. Konkluzja: Kościół musi powrócić do Mszy łacińskiej. Widzieliśmy, z perspektywy doktrynalnej, znaczenie Mszy łacińskiej. nonton film korea love lessons full movie sub indo. Msza św. śpiewana w klasycznej formie rytu rzymskiego sprawowana jest w kościele NSPJ w Bydgoszczy na Placu Piastowskim w każdą niedzielę o godzinie 14:00. Msze św. w inne dni są każdorazowo ogłaszane tutaj. Dziś jest 3 sierpnia 2022 - dzień ferialny, kolor szat: zielony SIGNUM SANCTAE CRUCIS (znak krzyża św.) + In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen. DOXOLOGIA IN HONOREM SANCTISSIMAE TRINITATIS (Chwała Ojcu...) Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto, sicut erat in principio et nunc et semper et in saecula saeculorum. Amen. ORATIO DOMINICA (Ojcze Nasz) Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen. SYMBOLUM APOSTOLORUM (Skład Apostolski) Credo in Deum Patrem omnipotentem, Creatorem caeli et terrae; et in Iesum Christum, Filium eius unicum, Dominum nostrum; qui conceptus est de Spiritu Sancto, natus ex Maria Virgine; passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus, et sepultus; descendit ad inferos; tertia die resurrexit a mortuis; ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis; inde venturus est iudicare vivos et mortuos. Credo in Spiritum Sanctum; sanctam Ecclesiam catholicam, sanctorum communionem; remissionem peccatorum; carnis resurrectionem; vitam aeternam. Amen. SALUTATIO ANGELICA (Pozdrowienie anielskie) Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum; benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus. Sancta Maria, mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc et in hora mortis nostrae. Amen. DECALOGUS (Dekalog) Ego Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti, de domo servitutis. 1. Non habebis deos alienos in conspectu meo. Non facies tibi sculptile nec similitudinem omnium, quae in caelo sunt desuper et quae in terra deorsum et quae versantur in aquis sub terra. Non adorabis ea et non coles: Ego enim sum Dominus Deus tuus, Deus aemulator, reddens iniquitatem patrum super filios in tertiam et quartam generationem his, qui oderunt me, et faciens misericordiam in multa milia diligentibus me et custodientibus praecepta mea. 2. Non usurpabis nomen Domini Dei tui frustra, quia non erit impunitus, qui super re vana nomen eius assumpserit. 3. Observa diem sabbati, ut sanctifices eum, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus. Sex diebus operaberis et facies omnia opera tua. Septimus dies sabbatum est Domino Deo tuo. Non facies in eo quidquam operis tu et filius tuus et filia, servus et ancilla et bos et asinus et omne iumentum tuum et peregrinus tuus, qui est intra portas tuas, ut requiescat servus tuus et ancilla tua sicut et tu. Memento quod et ipse servieris in Aegypto, et eduxerit te inde Dominus Deus tuus in manu forti et brachio extento: idcirco praecepit tibi, ut observares diem sabbati. 4. Honora patrem tuum et matrem, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus, ut longo vivas tempore et bene sit tibi in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi. 5. Non occides. 6. Neque moechaberis. 7. Furtumque non facies. 8. Nec loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. 9. Nec concupisces uxorem proximi tui. 10. Nec desiderabis domum proximi tui, non agrum, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum et universa, quae illius sunt. ORATIO AD ANGELUM CUSTODEM (modlitwa do Anioła Stróża) Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna. Amen. SALVE REGINA (Witaj Królowo) Salve, Regina, mater misericordiae, vita, dulcedo et spes nostra, salve. Ad te clamamus, exules filii Hevae. Ad te suspiramus gementes et flentes in hac lacrimarum valle. Eja ergo, advocata nostra, illos tuos misericordes oculos ad nos converte. Et Jesum, benedictum fructum ventris tui, nobis post hoc exsilium ostende. O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria. SUB TUUM PRAESIDIUM (Pod Twoją obronę) Sub tuum praesidium confugimus, sancta Dei Genitrix, nostras deprecationes ne despicias in necessitatibus nostris, sed a periculis cunctis libera nos semper, Virgo gloriosa et benedicta, Domina nostra, Mediatrix nostra, Advocata nostra, Consolatrix nostra. Tuo Filio nos reconcilia, tuo Filio nos commenda, tuo Filio nos repraesenta. ORATIO AD S. Joseph (Modlitwa do św. Józefa) Virginum custos et pater, sancte Ioseph, cuius fideli custodiae ipsa Innocentia Christus Iesus et Virgo virginum Maria commisa fuit; te per hoc utrumque carissimum pignus Iesum et Mariam obsecro et obtestor, ut me, ab omni immunditia praeservatum, mente incontaminata, puro corde et casto corpore Iesu et Mariae semper facias castissime famulari. Amen. ANGELUS (Anioł Pański) V. Angelus Domini nuntiavit Mariae. R. Et concepit de Spiritu Sancto. Ave, Maria, gratia plena... V. Ecce ancilla Domini, R. Fiat mihi secundum verbum tuum. Ave, Maria, gratia plena... V. Et Verbum caro factum est, R. Et habitavit in nobis. Ave, Maria, gratia plena... V. Ora pro nobis, sancta Dei Genetrix, R. Ut digni efficiamur promissionibus Christi. V. Oremus. Gratiam tuam, quaesumus, Domine, mentibus nostris infunde; ut qui, Angelo nuntiante, Christi Filii tui incarnationem cognovimus, per passionem eius et crucem ad resurrectionis gloriam perducamur. Per eundem Christum Dominum nostrum. R. Amen. ORATIO AD SANCTE MICHAEL ARCHANGELE - exorcismus de Leo XIII(Modlitwa do św. Michała Archanioła - egzorcyzm Leona XIII) Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio; contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperet illi Deus, supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae Caelestis, satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute in infernum detrude. Amen. Ostatnia modyfikacja: 19:34, Zanim spróbuję udowodnić, że łacina jest najlepszym językiem Mszy Świętej, zacznijmy od tego, czy dokładne rozumienie przez wiernego każdego słowa ze Mszy świętej jest rzeczywiście konieczne. Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zdefiniować, czym jest Msza święta, jaki jest jej cel. Msza święta nie jest czymś w rodzaju teatru, gdzie poszczególni aktorzy muszą odgrywać swoje role, aby jak najlepiej zabawić publiczność, podczas gdy ta musi dobrze widzieć i słyszeć, aby wyszła z przedstawienia zadowolona. Jeśli uświadomimy sobie, że celem Mszy świętej jest przede wszystkim bezkrwawe powtórzenie przez kapłana ofiary Jezusa Chrystusa, inaczej będziemy postrzegać konieczność rozumienia słów Mszy świętej. Jest to przecież tak wielka tajemnica, że nawet zmieniając język celebracji na bardziej dostępny, nie możemy powiedzieć, że przybliżyliśmy się do zrozumienia tej wielkiej tajemnicy. Udział we Mszy świętej to przede wszystkim wewnętrzne zjednoczenie z ofiarą Jezusa Chrystusa. Rozumienie słów może pomóc, ale widząc, jak dobrze Kościół radził sobie w historii, używając tylko łaciny, dochodzimy do wniosku, że nie jest kluczowym aspektem uczestnictwa we Mszy mszalik z tekstami starej Mszy, dostrzegamy na początek mnóstwo niezrozumiałego tekstu i nabieramy wrażenia, że nigdy nie uda nam się zrozumieć tego potoku łaciny. Okazuje się jednak, że większości tych tekstów nigdy nie usłyszymy na Mszy trydenckiej, gdyż są wypowiadane po cichu przez kapłana. Cała modlitwa eucharystyczna, duża część obrzędów Komunii św., a także — w Mszach śpiewanych — obrzędy wstępne (u stóp ołtarza) są niesłyszalne dla wiernych. Słów łacińskich, słyszanych przez wiernych, jest mniej, niż mogłoby się wydawać z pobieżnego przejrzenia mszalika. Są to głównie tzw. części stałe Mszy świętej. Osoba regularnie chodząca na Nową Mszę nie ma kłopotu z ich zrozumieniem. Wszak modlitwy i śpiewy z Nowej Mszy, takie jak: Panie zmiłuj się nad nami, Chwała na wysokości Bogu, Wierzę w jednego Boga, Święty, święty, święty, Ojcze nasz czy Baranku Boży to dosłowne tłumaczenia tekstów łacińskich, używanych na Mszy trydenckiej. Jeśli znamy polskie teksty, to rozumiemy te modlitwy, uczestnicząc we Mszy w języku zawsze cała Msza trydencka jest po łacinie. Kazanie głosi się w języku wiernych, a przed nim kapłan zazwyczaj ponownie odczytuje Lekcję i Ewangelię w języku narodowym. Oprócz tego papieski dokument Summorum Pontificum pozwala na używanie języka narodowego do czytań mszalnych i wielu księży w Polsce tak czyni. Kazanie ma na celu objaśnienie wiernym przekazu czytań biblijnych, zatem nawet, jeśli są one po łacinie, kapłan — kaznodzieja objaśnia wiernym ich znaczenie. Także pieśni śpiewane podczas Mszy trydenckiej są bardzo często w języku polskim. Są to te same tradycyjne polskie pieśni, które wykonuje się na Nowej jest rzeczą chwalebną poznać dokładniej treść i znaczenie poszczególnych modlitw kapłana. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnego rodzaju mszalików zawierających tłumaczenia łacińskich tekstów Mszy trydenckiej na język polski. Z doświadczenia wiem, że wierni używający mszalików po kilku Mszach sami z nich rezygnują, gdyż odciągają one uwagę od modlitwy. Zrozumienie każdego słowa Mszy świętej nie jest dla nich tak istotne jak skupienie modlitewne. Stali uczestnicy Mszy trydenckich używają mszalików niezmiernie rzadko, zazwyczaj przed Mszą lub śledząc tzw. propria, czyli zmienne części Mszy wreszcie przejść do przyczyn, dla których w liturgii używa się łaciny. Jest ona, wraz z greką i hebrajskim, jednym ze świętych języków chrześcijaństwa, w których wypisana była wina na krzyżu naszego Pana Jezusa Chrystusa. Dzięki temu, że język ten jest już martwy i nie rozwija się, pozwala na zachowanie niezmiernie dużej precyzji słów, niezwykle istotnej w przekazywaniu prawd wiary. Odmawiając te same łacińskie modlitwy, które Kościół odmawiał przez kilkanaście wieków, czujemy jedność z całą historią Kościoła. Również dzięki łacinie podczas Mszy lepiej tworzymy atmosferę sacrum i skupienia modlitewnego. Zgodnie z Konstytucją o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium Soboru Watykańskiego II, łacina pozostaje oficjalnym językiem Kościoła, a jej niestosowanie w liturgii jest de facto nieposłuszeństwem wobec decyzji ojców soboru. Dzisiaj łacina, jako uniwersalny język Kościoła, nabiera coraz większego znaczenia. W kontekście powszechności nauczania języków obcych, a także dostępności w Internecie łacińskich tekstów, opanowanie łaciny stosowanej na Mszy nie stanowi problemu. Coraz łatwiejsze podróżowanie po świecie sprawia, że częściej uczestniczymy we Mszy świętej za granicą. Życzyłbym wszystkim, aby każdy, będąc na Mszy świętej za granicą, czuł taką cząstkę domu i stałość, jaką odczuwali polscy żołnierze walczący na frontach II wojny światowej, gdy uczestniczyli za granicą właśnie we Mszy ZAPAMIĘTAĆ!Język łaciński to oficjalny język Kościoła katolickiego. Jest on językiem martwym, więc znaczenie jego słów nie zmienia się tak, jak w językach narodowych. Zapewnia to stałość dogmatów i prawd wiary, co jest konsekwencją braku zmian i stałości w samym Bogu. Obecność łaciny w Mszy Świętej trydenckiej sprawia, że uczestnicząc w niej nawet w najdalszym zakątku świata, zawsze będziemy się czuli jak u siebie. Beata pisze: Tak karmelici modlą się z serca, pieknie. Wogole uważam ,ze w kościołach pieśni powinny być śpiewane w formie chóralnej ,wzniosłej podczas mszy. Kościół to miejsce Pana, gdzie powinno byc skupienie, prosta dawna forma śpiewu , piekne z serca kazanie a przedwe wszystkim Ewangelia pięknie czytana. Jest to trudne czytanie, tak by starowiersz opowieści, przekaz był jasny. Ale jest to jak najbardziej możliwe. Kocham czytanie pisma ,ewangelie przez starszych księży, braci zakonnych, są to najpiękniejsze czytania, zapadają człowiekowi w serce MSZA ŚWIĘTA W JĘZYKU OJCZYSTYM Wstęp Język jest podstawowym środkiem komunikacji między ludźmi. Bóg siebie komunikował człowiekowi w historii zbawienia za pomocą słowa. Słowo Boże stało się Ciałem (J 1, 14). Słowo jest bardzo ważnym znakiem liturgicznym. Słowo Bożego objawienia, proklamowane w liturgii, prowadzi do wiary (Rz 10, 17). Jest ono żywe i ma soteryjną skuteczność. W liturgii, mocą Parakleta, sakramentalnie aktualizuje niepowtarzalne zbawcze czyny Chrystusa. Ta aktualizacja stanowi istotę anamnezy liturgicznej, zatem wspomnienia uobecniającego misterium paschy wcielonego Syna Bożego. Język ojczysty we Mszy św. stanowi pomoc do świadomego, czynnego i pełnego w niej uczestnictwa wszystkich członków zgromadzenia eucharystycznego. 1. Języki w liturgii Kościół czasów apostolskich i pierwszych wieków celebrował liturgię w językach codzienności. Apostołowie opowiadali Ewangelię żywym językiem, językiem aramejskim. Nim posługiwali się celebrując misterium ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela. Po passze Chrystusa zostały spisane Jego słowa i czyny1. Księgi natchnione Nowego Testamentu zostały spisane w języku greckim, koine, gdyż ten język był wówczas szeroko rozpowszechniony, również w kraju Jezusa2. Greka była językiem miast. Tam powstawały pierwsze wspólnoty chrześcijań- skie. Pierwotnie chrześcijaństwo miało charakter miejski. Aby zostać chrześcijaninem, trzeba było nauczyć się języka Hellenów. Kościół rzymski, jeszcze w III w. mówił i modlił się po grecku. Wielu papieży miało korzenie greckie. Trzeci następca św. Piotra na stolicy rzymskiej, papież Anaklet (+ 90/92), był Ateńczykiem. Papież Klemens (+101) pasterzował wcześniej w Koryncie. Papież Hygin, dziewiąty następca św. Piotra (+142) pochodził z Aten. Anterus (+ 236) i Sykstus II (+258) pochodzili także z Grecji3. Pod koniec II w. w Afryce, przetłumaczono Biblię na język łaciński. Było to tłumaczenie zwane Afra. W III w. powstała Itala, przekład starołaciński – vetus latina. Za pontyfikatu papieża Damazego I (366-384) i na jego prośbę powstało tłumaczenie Wulgata (382-406), autorstwa św. Hieronima. Łacińskie tłumaczenia Pisma Świętego przyczyniły się do celebracji liturgii w tym języku. Przenikał on do liturgii w Mediolanie i Rzymie. Za pontyfikatu papieża Damazego I proces latynizacji liturgii stał się faktem. Plemiona germańskie, romańskie i zachodniosłowiańskie przyjmujące chrześcijaństwo ten język będą stosować w liturgii. Jednak obrządek rzymski do IX w. nie był związany z łaciną w sposób absolutny. Teksty liturgii rzymskiej były bowiem tłumaczone na inne języki, np. na język starosłowiański dla Kościołów kroackich i dalmatyńskich. W IX w. teksty mszy rzymskiej zostały przetłumaczone na język słowiański, opracowany przez Cyryla z Tesalonik, zatem z zastosowaniem alfabetu, zwanego głagolicą. Obecność nowego języka liturgicznego spotkała się z ostrym sprzeciwem niektórych hierarchów kościelnych. W obronie Cyryla i Metodego, apostołów Słowian, w 880 r. stanął papież Jan VIII (872-882), wyrażając zgodę na używanie tego języka podczas sprawowania czynności liturgicznych4. Pod koniec pierwszego tysiąclecia, na Zachodzie, łacina zrosła się z kulturą religijną i stała się wyrazem jedności Kościoła i symbolem jego powszechności. Reformatorzy w XVI w., a nawet już wcześniej, domagali się języka narodowego w liturgii na zasadzie wyłączności. Ten postulat pojawił się na Soborze Trydenckim (1545-1563). Sobór jednak nie zgodził się na języki narodowe w liturgii, zwłaszcza w celebracji Eucharystii. Ale polecił „pasterzom i wszystkim sprawują- cym pieczę nad duszami, by często w czasie odprawiania Mszy – czy to sami, czy przez kogoś innego – wyjaśniali coś z tych rzeczy, które są czytane we Mszy i między innymi, żeby wyjaśniali jakąś tajemnicę Najświętszej Ofiary, szczególnie w niedziele i święta”5. W 1615 r. papież Paweł V zezwolił na przetłumaczenie liturgii łacińskiej na język chiński. Dopiero w 1670 r. ukończono tłumaczenie i wydrukowano w Pekinie mszał chiński w przekładzie O. Buglio6. Jednakże wobec sporów dotyczących „inkulturacji” Kongregacja Obrzędów odmówiła aprobaty tego mszału7. Papież Pius XII w 1947 r. potwierdził, że używanie języka potocznego w liturgii może okazać się pożyteczne dla ludu8. 2. Język narodowy w liturgii po Vaticanum II W okresie przygotowań do Vaticanum II toczono żywe dyskusje na temat języka w liturgii9. Za utrzymaniem łaciny wysuwano najczęściej następujące racje: wprowadzenie języków żywych naraziłoby czystość doktryny katolickiej; łacina jest językiem sakralnym i wszystkie religie mają własny język kultyczny; łacina zapewnia poszanowanie dla misteriów chrześcijańskich; wreszcie, język łaciński jest znakiem jedności, łagodzi antagonizmy narodowościowe a w czasach „kurczenia się ziemi”, przy rozwijającej się migracji ludzi stanowi znak powszechności Kościoła. Zwolennicy obecności języków narodowych w liturgii wykazywali, że te racje nie mają rangi argumentów teologicznych, bo przecież wiele herezji ogłaszano w języku łacińskim, natomiast każdy język użyty w liturgii staje się sakralny. Chrześcijaństwo zaś jest żywe, uwzględnia ewolucję człowieka, zatem rozwój jego mentalności i moralnej wrażliwości uwzględnia także jego pragnienie żywego uczestnictwa w liturgicznej komunikacji z Bogiem. Owszem, nieznajomość łaciny może być okazją do niewłaściwych zachowań czy braku religijnego uszanowania w jakichś momentach celebracji mszalnej, ale łacina także nie zabezpiecza przed nimi. Wreszcie łacina niestety była elementem dzielącym, zwłaszcza w konfrontacji z reformacją w XVI w., która zdecydowanie preferowała język narodowy w liturgii. Z łaciną były też związane duże trudności ewangelizacyjne w krajach spoza kultury grecko-rzymskiej. Konstytucja Sacrosanctum Concilium (36) postanowiła, że w obrządkach łacińskich zachowuje się używanie języka łacińskiego, a jednocześnie stanowiła, że językom narodowym można przyznać więcej miejsca w czytaniach, pouczeniach oraz niektórych modlitwach i śpiewach, ponieważ to „może być bardzo pożyteczne dla wiernych”. Zdecydowanie odrzucała sugestię, by zakazać stosowania melodii gregoriańskich w śpiewie tekstów liturgicznych w języku narodowym. Kompetencje w kwestii wprowadzenia i zakresu obecności języka ojczystego w liturgii, jak również odnośnie do przekładów liturgicznych tekstów łacińskich na język ojczysty sobór przekazał konferencjom biskupów. Ich decyzje, w razie potrzeby skonsultowane z biskupami sąsiednich okręgów używających tego samego języka, wymagały zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską. Instrukcja „Inter oecumenici” r. o należytym wykonywaniu postanowień tejże konstytucji10 wyjaśniała postanowienia soborowe (KL 54), że w języku ojczystym wolno w mszach śpiewanych albo czytanych, celebrowanych z udziałem ludu, wykonywać czytania mszalne oraz modlitwę powszechną. Wolno też, stosownie do warunków miejscowych, użyć języka ojczystego w śpiewach tekstów stałych, zatem Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus-Benedictus i Agnus Dei, jak również w antyfonach introitu i komunijnej oraz w śpiewach między czytaniami. Język ojczysty może być stosowany w aklamacjach, pozdrowieniach i dialogach, także w formułach Ecce Agnus Dei, Domine non sum dignus i Corpus Christi przy Komunii św. wiernych. Wreszcie, w języku ojczystym można wygłaszać Modlitwę Pańską z poprzedzającą ją zachętą oraz następujący po niej embolizm. Jeśli się ją śpiewa w języku ojczystym, należy to czynić według melodii zatwierdzonych przez konferencję biskupów11. Druga Instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej ( „Tres adhinc annos”, znacznie rozszerzyła użycie języka narodowego w liturgii12. Odtąd konferencja episkopatu mogła pozwolić na jego używanie w kanonie mszy św. Praktycznie zakończył się proces „nacjonalizacji” liturgii. 3. Celebracja Eucharystii po polsku Podczas Soboru Watykańskiego II Episkopat Polski opowiedział się za zachowaniem języka łacińskiego w liturgii, zwłaszcza w celebracji Eucharystii. Dopuszczał jednocześnie możliwość stosowanie języka narodowego w śpiewach wiernych, także w biblijnych czytaniach mszalnych oraz w sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów13. Te motywy sprawiły, że rok przed rozpoczęciem soboru, bo w 1961 r., biskupi polscy zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o możliwość korzystania z języka narodowego w postulowanym zakresie. Ówczesna Kongregacja Obrzędów zezwoliła na śpiew w języku polskim stałych części Ordo Missae14. Indult zezwalał na proklamowanie słowa Bożego w języku polskim. W instrukcji duszpasterskiej biskupi informowali, że na mocy indultu w języku narodowym mogą być śpiewane teksty mszalne: Gloria, Credo, Sanctus z Benedictus oraz Agnus Dei w przekładzie i z melodiami zatwierdzonymi przez episkopat15. Obok Credo mszalnego jest dopuszczone wyznanie wiary odmawiane w pacierzu, zatem tzw. symbol apostolski. Wyjaśniali jednocześnie, że w mszach śpiewanych nie wolno w miejsce mszalnych tekstów stałych wykonywać pieśni. Te mogą być śpiewane w miejsce części stałych tylko w mszach czytanych, a ich treść musi korespondować z treścią poszczególnych części celebracji. Biskupi tłumaczyli, że po grecku należy śpiewać Kyrie elejson, Christe elejson, Kyrie elejson. Po łacinie zaś mają być nadal wykonywane odpowiedzi w dialogach liturgicznych, mianowicie: Amen; Et cum spiritu tuo; Gloria, tibi, Domine; Habemus ad Dominum; Dignum et iustum est; Sed libera nos a malo oraz Deo gratias. Odnośnie do czytań biblijnych, biskupi realizując indult Stolicy Apostolskiej, informowali, że w czasie wszystkich mszy uroczystych lektor, subdiakon i diakon, natychmiast po odczytaniu lub odśpiewaniu po łacinie epistoły i Ewangelii, zwróceni do wiernych odczytają je po polsku. Czytanie winni poprzedzić odpowiednim nagłówkiem, mianowicie: Czytanie księgi N, czy Słowa Ewangelii według świętego N. Czytania winny być wykonywane blisko wiernych, zatem przy balustradzie, zwłaszcza gdy prezbiterium jest głębokie i ołtarz jest znacznie od nich oddalony. Teksty czytań w języku łacińskim mogły być śpiewane według melodii gregoriańskiej. Natomiast teksty po polsku należy czytać zawsze głośno i wyraźnie. Nie wolno ich wykonywać według melodii gregoriańskich. W mszach śpiewanych bez asysty teksty biblijne odczytuje sam przewodniczący celebracji. Natomiast asysty teksty biblijne odczytuje sam przewodniczący celebracji. Natomiast podczas mszy św. czytanych może lekcję mszalną po polsku przeczytać lektor lub komentator. Biskupi informowali wiernych, że „okoliczności naszej pracy duszpasterskiej wymagają, aby działać rozważnie i rozwojowo, w zależności od tego jak zdołamy przygotować teksty […]. Zanim to nastąpi, by uniknąć rozbieżności i nieładu w sprawowaniu liturgii, postanowiliśmy na początek w skromnym tylko zakresie wprowadzić język ojczysty do św. liturgii. Inne postanowienia soborowe wprowadzimy w życie po wydrukowaniu w Paryżu mszału ołtarzowego”16. Ten zaś został przygotowany przez mnichów benedyktyńskich z Tyńca17. Za podstawę opracowania przyjęto mszał opracowany przez nich i wydany w Poznaniu w wydawnictwie Pallottinum w 1963 r. Prace redakcyjne i druk Mszału Rzymskiego łacińsko-polskiego trwały prawie dwa lata. Ostatecznie został on wydany w 1968 r., w Paryżu, w pallotyńskim Editions du Dialogue18. Język narodowy był wprowadzany do liturgii w rytmie ukazywania się kolejnych dokumentów Stolicy Apostolskiej oraz w rytmie wydawanych ksiąg liturgicznych przetłumaczonych na język polski. Zakończenie W 1968 r. Stolica Apostolska zatwierdziła do użytku liturgicznego trzy nowe modlitwy eucharystyczne19. Rok później opublikowała Ordo Missae20. W 1970 r. został ogłoszony mszał Pawła VI z poprawionym, w stosunku do zamieszczonego w Ordo Missae z 1969 r., Ogólnym wprowadzeniem do Mszału Rzymskiego. W 1975 r. ukazało się drugie wzorcowe wydanie (editio typica) mszału rzymskiego, a w roku 2002 trzecie wydanie wzorcowe. Duszpasterze w Polsce od 1979 r., korzystali ze studyjnego wydania Mszału rzymskiego dla diecezji polskich. To wydanie przygotował Wydział Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej Warszawskiej i zrealizował na małej poligrafii. Od 1986 r. jest w użyciu Mszał Rzymski dla diecezji polskich, wydany przez Pallottinum21. Aktualnie trwa tłumaczenie trzeciej edycji Missale Romanum. Ks. Kazimierz Matwiejuk Źródło – KKBiDS EP „Anamnesis” 62 J. Kudasiewicz, Jezus historii a Chrystus wiary, Lublin 1987, s. 102- 104.[↩]Obecność greki sięgała czasów panowania Aleksandra Wielkiego (352-323 przed Chr.). Jego władza obejmowała również Palestynę, Egipt a przez Babilonię sięgała aż do Indii. Język grecki panował nade wszystko w całym basenie Morza Śródziemnego, zob. R. Posthuma, Ihr sollt mein Volk sein, Wuppertal 2000, s. 6.[↩]A. J. Nowowiejski, Msza święta, cz. I, wyd. II, Warszawa 2001, s. 286.[↩]Zob. Jan Paweł II, Encyklika Slavorum Apostoli ( n. 11, 15, Watykan 1985; R. Fischer – Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1997, s. 55.[↩]Breviarium fidei, opr. J. M. Szymusiak, S. Głowa, Poznań-Warszawa-Lublin 1964, VII, 327.[↩]Missale Romanum auctoritate Pauli V, Pont. M. sinice redditum a P. Ludovico Bulio Soc. Jesu. Pekini in collegio eiusd. Soc. ann. MDCLXX, za: W. Pałęcki, Ruch liturgiczny przygotowaniem do odnowy liturgii, w: Jedna wiara, jedna Msza. Od Mszału Piusa V do Mszału Pawła VI, red. Cz. Krakowiak, B. Migut, Lublin 2009, s. 69.[↩]Joseph Andreas Jungmann zapewnia, że Stolica Apostolska w niepublikowanym dekrecie z 1949 r. pozwoliła na używanie tego tłumaczenia, z wyjątkiem kanonu, zob. J. A. Jungmann, Missarum solemnia, t. I., wyd. V, Wien-Freiburg-Basel 1962, s. 222.[↩]Zob. Pius XII, Encyklika Mediator Dei et hominum ( n. 20, Kielce 1948.[↩]F. Małaczyński, Perspektywy reformy liturgii, RBL 6 (1961), s. 298-31.[↩]Inter oecumenici. Pierwsza instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej, Episkopat Polski, List pasterski o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( Wiadomości Diecezjalne Podlaskie (dalej: WDP) 3 (1965), s. 61–64; Episkopat Polski, List do duchowieństwa o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( WDP 3 (1965), s. 64-70.[↩]Ibidem, nr 57.[↩]Tres adhinc annos. Druga instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej, http://www. kkbids. H. J. Sobeczko, Pastoralne wyzwania Konstytucji Sacrosanctum Concilium dla Kościoła w Polsce, „Seminare” 21 (2005) s. 233–247.[↩]Sacra Congregatio Rituum, Dekret: Język polski we Mszy św. ( prot. n. 32/961, RBL 6 (1961), s. 330-331.[↩]Episkopat Polski, Instrukcja o wprowadzeniu w życie przywileju Stolicy Apostolskiej ( RBL 6 (1961), s. 331–333.[↩]Episkopat Polski, List pasterski o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( WDP 3 (1965), s. 61–64.[↩]F. Małaczyński, Mszał rzymski dla diecezji polskich, w: Mszał księgą życia chrześcijańskiego, red. B. Nadolski, Poznań 1986, s. 235-244.[↩]Episkopat Polski, List w sprawie wprowadzenia do liturgii Mszy świętej Mszału łacińsko – polskiego ( WDP 12 (1968), s. 255-257.[↩]Zob. J. Stefański, Modlitwy eucharystyczne w posoborowej reformie liturgicznej, Gniezno 2002.[↩]Ordo Missae, Typis Polyglottis Vaticanis 1969.[↩]Episkopat Polski, Instrukcja dla duchowieństwa przed wprowadzeniem do liturgii Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich ( WDP 4-5 (1987), s. 101-108; Episkopat Polski, List do wiernych przed wprowadzeniem do liturgii Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich ( WDP 4-5 (1987), s. 97-101. Mszał trzeciej edycji jest tłumaczony.[↩] PRZEWODNIK ŁACIŃSKO – POLSKI na Mszę świętą w czasie Pielgrzymki Benedykta XVI do Polski TEKST MSZY ŚW. W JĘZ. ŁACIŃSKIM TEKST MSZY ŚW. W JĘZ. POLSKIM RITUS INITIALES OBRZĘDY WSTĘPNE INTROITUS WEJŚCIE V. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. R. Amen. V. Gratia Domini nostri Iesu Christi, et caritas Dei, et communicatio Sancti Spiritus sit cum omnibus vobis. R. Et cum spiritu tuo. K. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W. Amen. K. Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi. W. I z duchem twoim. V. Fratres, agnoscamus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mysteria celebranda. R. Confiteor Deo omnipotenti et vobis, fratres, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, opere et omissione, mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper Virginem, omnes Angelos et Sanctos, et vos, fratres, orare pro me ad Dominum Deum nostrum. V. Misereatur nostri omnipotens Deus et, dimissis peccatis nostris, perducat nos ad vitam aeternam. R. Amen. K. Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do Ŝycia wiecznego. W. Amen. KYRIE KYRIE V. Kyrie, eleison. V. Christe, eleison. V. Kyrie, eleison. K. Uznajmy przed Bogiem, Ŝe jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli z czystym sercem złoŜyć Najświętszą Ofiarę. W. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, Ŝe bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem, i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego. R. Kyrie, eleison. R. Christe, eleison. R. Kyrie, eleison. K. Panie, zmiłuj się nad nami. K. Chryste, zmiłuj się nad nami. K. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Chryste, zmiłuj się nad nami. W. Panie, zmiłuj się nad nami. GLORIA GLORIA Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis. Laudamus te, benedicimus te, adoramus te, glorificamus te, gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam, Domine Deus, Rex caelestis, Deus pater omnipotens. Domine Fili unigenite, Iesu Christe, Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris; qui tollis peccata mundi, miserere nobis; qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem nostram; qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. Quoniam Tu solus Sanctus, Tu solus Dominus, Tu solus Altissimus, Iesu Christe, cum Sancto Spiritu in gloria Dei Patris. Amen. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie BoŜe, Królu nieba, BoŜe, Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie BoŜe, Baranku BoŜy, Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze. Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest święty Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś NajwyŜszy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. Amen. KOLEKTA COLLECTA LITURGIA SŁOWA LITURGIA VERBI LECTIO PRIMA - PSALMUS LECTIO SECUNDA - ALLELUIA PIERWSZE CZYTANIE - PSALM DRUGIE CZYTANIE - ALLELUJA EVANGELIUM EWANGELIA V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. V. Lectio sancti Evangelii secundum... R. Gloria tibi, Domine. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Słowa Ewangelii według... W. Chwała Tobie, Panie. V. Verbum Domini. R. Laus tibi, Christe. K. Oto słowo Pańskie. W. Chwała Tobie, Chryste. HOMILIA HOMILIA CREDO CREDO Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. Et in unum Dominum Iesum Christum, Filium Dei unigenitum, et ex Patre natum ante omnia saecula. Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero, genitum, nonfactum, consubstantialem Patri: per quem omnia facta sunt. Qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis. Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine: et homo factus est. Crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato; passus et sepultus est, et resurrexit tertia die secundum Scripturas, et ascendit in caelum, sedet ad dexteram Patris. Et iterum venturus est cum gloria, judicare vivos et mortuos, cuius regni non erit finis. Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem: qui ex Patre Filioque procedit. Qui cum Patre et Filio, simul adoratur et conglorificatur: qui locutus est per prophetas. Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum. Et expecto resurrectionem mortuorum, et vitam venturi saeculi. Amen. Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna BoŜego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. UkrzyŜowany równieŜ za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić Ŝywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i OŜywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I Ŝycia wiecznego w przyszłym świecie. Amen. ORATIO UNIVERSALIS SEU ORATIO FIDELIUM MODLITWA POWSZECHNA LITURGIA EUCHARISTICA LITURGIA EUCHARYSTYCZNA Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accepimus panem, quem tibi offerimus, fructum terrae et operis manuum hdminum, ex quo nobis fiet panis vitae. R. Benedictus Deus in saecula. Błogosławiony jesteś, Panie BoŜe wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem Ŝycia. W. Błogosławiony jesteś, BoŜe, teraz i na wieki. Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accapimus vinum, quod tibi offerimus, fructum vitis et operis manuum hominum, ex quo nobis fiet potus spiritalis. R. Benedictus Deus in saecula. Błogosławiony jesteś, Panie BoŜe wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; Tobie je przynosimy, aby stało się dla nas napojem duchowym. W. Błogosławiony jesteś, BoŜe, teraz i na wieki. Orate, fratres ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem. R. Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram totiusque Ecclesiae suae sanctae. Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący. W. Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę swojego imienia, a takŜe na poŜytek nasz i całego Kościoła świętego. ORATIO SUPER OBLATA Amen. MODLITWA NAD DARAMI Amen. V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. V. Sursum corda. R. Habemus ad Dominum. V. Gratias agamus Domino Deo nostro. R. Dignum et iustum est. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. W górę serca. W. Wznosimy je do Pana. K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. W. Godne to i sprawiedliwe. PREX EUCHARISTICA II MODLITWA EUCHARYSTYCZNA II Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi, sancte Pater, semper et ubique gratias agere per Filium dilectionis tuae Iesum Christum, Verbum tuum, per quod cuncta fecisti: quem misisti nobis Salvatorem et Redemptorem, incarnatum de Spiritu Sancto et ex Virgine natum. Qui voluntatem tuam adimplens et populum tibi sanctum acquirens extendit manus cum pateretur, ut mortem solveret et resurrectionem manifestaret. Et ideo cum Angelis et omnibus Sanctis gloriam tuam praedicamus, una voce dicentes: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, Ojcze święty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienie przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa. On jest Słowem Twoim, przez które wszystko stworzyłeś. Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego i narodził się z Dziewicy. On spełniając Twoją wolę, nabył dla Ciebie lud święty, gdy wyciągnął swoje ręce na krzyŜu, aby śmierć pokonać i objawić moc Zmartwychwstania. Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis. Benedictus qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości. Vere Sanctus es, Domine, fons omnis sanctitatis. Haec ergo dona, quaesumus, Spiritus tui rore sanctifica, ut nobis Corpus et + Sanguis fiant Domini nostri Iesu Christi. Qui cum Passioni voluntarie traderetur, accepit panem et gratias agens fregit, deditque discipulis suis, dicens: Zaprawdę, święty jesteś, BoŜe, źródło wszelkiej świętości. Uświęć te dary mocą Twojego Ducha aby stały się dla nas Ciałem + i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa. On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: ACCIPITE ET MANDUCATE EX HOC OMNES: HOC EST ENIM CORPUS MEUM, QUOD PRO VOBIS TRADETUR. BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Simili modo, postquam cenatum est, accipiens et calicem, iterum gratias agens dedit discipulis suis, dicens: Podobnie po wieczerzy wziął kielich i ponownie dzięki Tobie składając, podał swoim uczniom, mówiąc: ACCIPITE ET BIBITE EX EO OMNES: HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI NOVI ET AETERNI TESTAMENTI, QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. HOC FACITE IN MEAM COMMEMORATIONEM. BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. V. Mysterium fidei. R. Mortem tua annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias. K. Oto wielka tajemnica wiary. W. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. Memores igitur mortis et resurrectionis eius, tibi, Domine, panem vitae et calicem salutis offerimus, gratias agentes quia nos dignos habuisti astare coram te et tibi ministrare. Et supplices deprecamur ut Corporis et Sanguinis Christi participes a Spiritu Sancto congregemur in unum. Recordare, Domine, Ecclesiae tuae toto orbe diffusae, ut eam in caritate perficias una cum Papa nostro N. et Episcopo nostro N. et universo clero. Memento etiam fratrum nostrorum, qui in spe resurrectionis dormierunt, omniumque in tua miseratione defunctorum, et eos in lumen vultus tui admitte. Omnium nostrum, quaesumus, miserere, ut cum beata Dei Genetrice Virgine Maria, beatis Apostolis et omnibus Sanctis, qui tibi a saeculo placuerunt, aeternae vitae mereamur esse consortes, et te laudemus et glorificemus per Filium tuum Iesum Christum. Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, ofiarujemy Tobie, BoŜe, Chleb Ŝycia i Kielich zbawienia i dziękujemy, Ŝe nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie słuŜyli. Pokornie błagamy, aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa. Pamiętaj, BoŜe, o Twoim Kościele na całej ziemi. Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości razem z naszym PapieŜem N., naszym Biskupem N. oraz całym duchowieństwem. Pamiętaj takŜe o naszych zmarłych braciach i siostrach, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, i o wszystkich, którzy w twojej łasce odeszli z tego świata. Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi i daj nam udział w Ŝyciu wiecznym z Najświętszą Bogurodzicą Dziewicą Maryją, ze świętymi Apostołami i wszystkimi świętymi, którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, abyśmy z nimi wychwalali Ciebie przez Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, BoŜe, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. RITUS COMMUNIONIS OBRZĘDY KOMUNII Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere: Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić: PATER NOSTER Pater noster, qui es in caelis: sanctificetur nomen tuum; adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra. Panem nostrum cotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris; et ne nos inducas in tentationem; sed libera nos a malo. PATER NOSTER Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Libera nos, quaesumus, Domine, ab omnibus malis, da propitius pacem in diebus nostris, ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturbatione securi: exspectantes beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi. R. Quia tuum est regnum, et potestas, et gloria in saecula. Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. WspomóŜ nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. W. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki. Domine Iesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: «Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis»; ne respicias peccata nostra, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris. Qui vivis et regnas in saecula saeculorum. R. Amen. Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś swoim Apostołom: Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję. Prosimy Cię, nie zwaŜaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła i zgodnie z Twoją wolą napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który Ŝyjesz i królujesz na wieki wieków. W. Amen. V. Pax Domini sit semper vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. K. Pokój Pański niech zawsze będzie z wami. W. I z duchem twoim. AGNUS DEI AGNUS DEI Agnus Dei qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem. Baranku BoŜy, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku BoŜy, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku BoŜy, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. V. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Beati qui ad cenam Agni vocati sunt. R. Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo et sanabitur anima mea. K. Oto Baranek BoŜy, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę. W. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja. V. Corpus Christi. R. Amen. K. Ciało Chrystusa. W. Amen. POSTCOMMUNIO MODLITWA PO KOMUNII RITUS CONCLUSIONIS V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. V. Benedicat vos omnipotens Deus Pater, et Filius et Spiritus Sanctus. R. Amen. V. Ite, missa est. R. Deo gratias. OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty. W. Amen. K. Idźcie w pokoju Chrystusa. W. Bogu niech będą dzięki. Uwaga! Tekst będzie przydatny w czasie Eucharystii odprawianych przez PapieŜa Benedykta XVI w czasie Pielgrzymki do Polski gdyŜ teksty liturgiczne będą odmawiane przede wszystkim w jęz. łacińskim. MoŜe jednak miejscami róŜnić się od omawianego w czasie liturgii tekstu z racji moŜliwości doboru innych formularzy mszalnych. ks. hm. Kazimierz Chudzicki – kapelan BS’06 Tekst Mszy św. w jęz. łacińskim i polskim został wzięty ze strony internetowej:

teksty mszy świętej po łacinie